Πριν απαντήσουμε στο ερώτημα θα πρέπει να
διαχωρίσουμε το χρήσιμο από το
ουσιαστικό. Για να γίνει κατανοητός ο διαχωρισμός αυτός , ας σκεφτούμε λίγο ποιο
είναι το πιο χρήσιμο δωμάτιο του σπιτιού μας . Οι περισσότεροι από εμάς το
πρώτο που θα σκεφτούν είναι η τουαλέτα, αμέσως μετά η κουζίνα, η κρεβατοκάμαρα
και τέλος ίσως κάποιοι λίγοι σκεφτούν την βιβλιοθήκη.
Φαίνεται λοιπόν η βιβλιοθήκη να είναι το λιγότερο χρήσιμο ωστόσο , επειδή
όλοι θα καταφέρουμε να πεθάνουμε είναι το πιο ουσιαστικό γιατί πως αλλιώς θα
εξασφαλιστεί η συνέχεια ;
Μέσα στα βιβλία είναι γραμμένη η ανθρώπινη σκέψη και μεταφέρεται από γενιά
σε γενιά. Κάθε ένας που παίρνει τη σκυτάλη εμπλουτίζει με τη δική του σκέψη και
την δίνει στον επόμενο.
Πώς όμως μπορεί να χωρέσει όλη αυτή η γνώση τόσων χρόνων; Ποιος είναι ο πιο
σύντομος τρόπος για να περιγράψεις το σύμπαν; Τι είναι το πιο ουσιαστικό από το
ουσιαστικό; Για όλες τις παραπάνω ερωτήσεις τα μαθηματικά είναι η απάντηση.
Τα μαθηματικά είναι η κωδικοποίηση της ανθρώπινης σκέψης με τον πιο σύντομο
τρόπο, ώστε μέσα σε αυτήν την σφαίρα των σκέψεων βρίσκουμε κάθε φορά το
μονοπάτι που θα μας οδηγήσει στην επίλυση των προβλημάτων που υπάρχουν ή που θα
έρθουν.
Οι μαθηματικοί και η δουλειά τους είναι δυνατόν να μην έχουν σχέση με τον
πραγματικό κόσμο. Για να επιλυθούν τα προβλήματα κατασκευάζονται διάφορα
μοντέλα. Δουλειά του φυσικού, του μηχανικού και των άλλων επιστημών είναι να
παίρνουν τα μοντέλα αυτά και να τα εφαρμόζουν στον πραγματικό κόσμο. Η δουλειά
του μαθηματικού είναι η αμφισβήτηση των μοντέλων . Έτσι, ξεκινάει μια
διαδικασία πίσω από το μοντέλο και καταλήγει είτε να ο επιβεβαιώνει είτε να το
απορρίψει και να κατασκευάσει ένα νέο για τον πραγματικό κόσμο.
Αυτός είναι άλλωστε και ο λόγος που ενώ για τα μαθηματικά μιλάμε
χρησιμοποιώντας πληθυντικό, οι άλλες επιστήμες όπως η φυσική, η χημεία, η
μηχανική είναι στον ενικό.
Το 1931 ο Kurt Codel , ένας Αυστριακός μαθηματικός έφερε τα πάνω-κάτω με το
θεώρημα της μη πληρότητας. Αποδεικνύοντας ουσιαστικά ότι το τέλειο δεν είναι
πλήρες δείχνει ότι τα μαθηματικά δεν είναι επιστήμη αλλά τέχνη αφού κάθε φορά
θα υπάρχει κάτι αληθές που δεν αποδεικνύεται με τα αξιώματα που έχεις διαλέξει. Το τέλειο, το άριστο για άλλους, προσεγγίζεται.
Με αυτή τη λογική αν τα μαθηματικά είναι ο πυρήνας τότε οι επιστήμες είναι η
προέκταση της τέχνης μέσω των οποίων μπορείς να κάνεις το αδιανόητο όραμα και
μετά πράξη για να έρθει η νέα πραγματικότητα.
Θ.
